કશિશે ધ્યેયને અચાનક પૂછ્યું, ‘ડુ યુ લવ મી?’

‘ રાઇટ એન્ગલ’  નવલકથા – પ્રકરણ – ૨૭

• કામિની સંઘવી

સામે કૌશલને જોઈને કશિશ ક્ષણ માટે આંચકો ખાઈ ગઈ. કશિશ માટે આમ કૌશલનું અણધાર્યું મળી જવું આઘાત આપનારું હતું. કશિશ મનથી એની સાથે નાતો તોડી ચૂકી હતી. બીજી તરફ કૌશલે આદરથી ધ્યેય સાથે હાથ મિલાવ્યા અને બંનેને આવકાર્યા. ધ્યેય વિચારતો હતો કે કૌશલને હજુ ય કશિશ માટે લાગણી છે અને તેને પોતે કર્યાનો પસ્તાવો છે. કશિશને જોઈને અતુલભાઈએ ઊભા થઈને તેને આવકારી. કશિશે ધ્યેયનો હાથ પકડી રાખ્યો હતો તે તેમણે નોંધ્યું. કૌશલે અતુલભાઈને ધ્યેયની ઓળખાણ આપી. અતુલભાઈને ધ્યેય હેન્ડસમ અને બુદ્ધિશાળી જણાયો. ધ્યેયે પોતે કશિશનો કેસ લડતો હોવાની વાતથી અતુલભાઈને માહિતગાર કર્યા. અતુલભાઈને બંને વચ્ચે મિત્રતા કરતાં કંઈક વધુ સંબંધ લાગ્યો. કશિશને મહિનાઓ બાદ જોયા પછી કૌશલને પોતાની ભૂલનો અહેસાસ થયો. એને મનોમન કશિશની બહુ દયા આવી, પરંતુ કશિશ એનાથી નારાજ જણાઈ. કશિશે કૌશલની મમ્મીને આન્ટીનું સંબોધન કર્યું અને તેમને મળવા ગઈ. કશિશ મોમના બદલે આન્ટી બોલી એ અતુલભાઈએ નોંધ્યું. કૌશલ અને કશિશ લિફ્ટમાં ગયાં. કૌશલ સાથે વાત કરવા આતુર હતો, પરંતુ કશિશે બહુ રસ ના બતાવ્યો. કશિશના મનમાં ભાવનાબહેન માટે સન્માન હતું તે કૌશલ જાણતો હતો. હાર્ટ એટેકના કારણે બેડ પર હોવા છતાં કશિશને જોઈને ભાવનાબહેનનો ચહેરો ખીલી ઊઠ્યો. કશિશે તેમની સાથે પ્રેમથી વાતો કરી અને જલદી સાજા થઈ જવાની શુભકામનાઓ પાઠવી. કશિશ સાથે વાતો કરીને ભાવનાબહેન અડધા સાજા થઈ ગયેલા લાગ્યાં. કશિશને જતી જોઈ એની સામે આશાભરી નજરે જોતાં રહ્યાં. ડ્રોઇંગરૃમમાં અતુલભાઈ અને ધ્યેયને ખડખડાટ હસતા જોઈને બંનેને એકબીજાની કંપની ગમી હોવાનું કશિશે અનુભવ્યું. ધ્યેય અને કશિશ જવા નીકળ્યાં. ધ્યેયે કશિશને જણાવ્યું કે કૌશલને પોતાના કર્યા પર પસ્તાવો છે. તેણે કશિશને જણાવ્યું કે, તેના અને કૌશલના હજુ ડિવોર્સ નથી થયા, પરંતુ કશિશે શરમ અને સંકોચ મુકીને ધ્યેયને પૂછી જ લીધું, ‘ડુ યુ લવ મી?’ 

હવે આગળ વાંચો…

‘ડુ યુ લવ મી?’ ધ્યેય સામે કશિશ તાકી રહી, ઘણા દિવસોથી બંને ઇચ્છતાં હતાં કે એમની વચ્ચે જે લાગણી પાંગરી છે તેની કબૂલાત થાય, પણ કોઈ ને કોઈ વિઘ્ન આવી જતું હતું આજે આમ આવી અણધારી રીતે થશે તે બંનેમાંથી કોઈ જાણતું ન હતું.

‘આઈ લવ યુ ટુ.’ ધ્યેયનો જવાબ સાંભળીને કશિશના દિલને શંતિ થઈ. આ વિશાળ દુનિયામાં મારું કોઈક છે જે મને બિનશરતી પ્રેમ કરે છે તે હકીકત માણસને ખૂબ આનંદ આપતી હોય છે.

‘તો પછી તું કેમ ઇચ્છે છે કે હું કૌશલ પાસે પાછી જતી રહું?’ કશિશે પોતાને મૂંઝવતો સવાલ પૂછી લીધો.

‘કિશુ..મેં એમ કહ્યું કે તું ઇચ્છતી હોય તો જઈ શકે….મારો પ્રેમ એવો નથી કે એ તારા પગમાં બેડી બની જાય. આફટરઓલ તેં કૌશલ સાથે જિંદગીનાં સાત વર્ષ ગુજાર્યા છે. તમને એકબીજા સાથે ફાવતું હોય તો હું વચ્ચે આવનાર કોણ?’ ધ્યેયની આ વાત સાંભળીને કશિશને તાજુબી થઈ. કોઈ પુરુષ પોતાના પ્રેમ માટે આટલો નિર્લેપ હોય એ એની સમજ બહાર હતું,

‘કદાચ હું કૌશલ પાસે પાછી જતી રહું તો તારું શું?’

ધ્યેયએ એનો હાથ પકડ્યો, એની આંખોમાં જોયું,

‘કિશુ…હું તને આજે ચાહું છું, આવતીકાલે પણ ચાહતો હોઈશ…આજ પછી મૃત્યુપર્યંત તને ચાહતો રહીશ…પણ હું એવી અપેક્ષા નથી રાખતો કે તું મને ચાહે, મારી સાથે રહે…હા, પણ એવું થાય તો હું મારી જાતને દુનિયાનો સૌથી લકી માણસ માનીશ.’

જિંદગીનાં આટલાં વર્ષમાં આવો પ્રેમ કદી કશિશે જોયો ન હતો. બંને એકબીજાને અપાર ચાહતા હોવા છતાં એકબીજાનો હાથ પકડવાથી આગળ વધ્યા ન હતાં. કદાચ બંનેના મનમાં ક્ષોભ હતો. પોતે જે કરી રહ્યાં છે તે યોગ્ય છે કે નહીં? આખરે કશિશ મિસિસ કૌશલ નાણાવટી છે, પણ જે ક્ષણ આજે મળી છે તે કદાચ ભવિષ્યમાં ફરી કદી ન પણ આવે. કશિશ આ પળ ગુમાવવા ઇચ્છતી ન હતી. ધ્યેયનો હાથ પકડીને કશિશે એને ચૂમી લીધો. ધ્યેયે એના ગાલ પર કિસ કરી.

‘અગર કદાચ તું મારી સાથે ન રહે તો ય આ ક્ષણને યાદ રાખીને હું જીવન ગુજારી લઈ…’ ધ્યેય વાક્ય પૂરું કરે તે પહેલાં જ કશિશે એના હોઠ પર પોતાની આંગળી મૂકી દીધી,

‘ના…હું આજીવન તારી સાથે જ રહીશ…કદી તને છોડીને નહીં જાઉં!’

‘કિશુ…બસ પ્રોમિસ ન કર…સંબંધો ક્યારે બીજું રૃપ લઈ લે તે કહી ન શકાય…બસ આ ક્ષણે તું મારી સાથે છે તે વાત જ મહત્ત્વની છે.’

કશિશ તાજુબીથી એને જોઈ રહી.

* * *

પંદર ઑક્ટોબર નજીક આવતી જતી હતી તેમ નીતિન લાકડાવાલાનું પ્રેશર વધતું જતું હતું. એ નિર્દોષ છે તે સાબિત કરવા માટે પુરાવા જ ન હતા. માન્યું કે આવો કેસ આજ પહેલાં કદી આવ્યો નથી, પણ તેથી જજ એમની વિરુદ્ધ ફેંસલો ન આપે તેમ બનવાનું નથી. મોટા ઉપાડે નવીન પ્રકારનો કેસ છે અને મોં માગ્યા પૈસા મળવાના છે તેથી કેસ તો લઈ લીધો, પણ હવે આ કેસ હારશે તો એમની પ્રેક્ટિસમાં લાંછન રૃપ બની જશે. આમ તો કોર્ટમાં હાર-જીત ચાલ્યા જ કરતી હોય છે, પણ આવા હાઈપ્રોફાઈલ કેસમાં નાલેશી મળવાથી એમની પ્રેક્ટિસ પર અસર તો થાય જ.

એમને એક જ ઉપાય સૂઝ્યો જે એમણે અમલમાં મૂકી દીધો. પોતાની બીમારીનું બહાનું કાઢીને કોર્ટે પંદર ઑક્ટોબર તારીખ આપી હતી તે લંબાવી દીધી. તે માટેનો દંડ ભરી દીધો. કોર્ટે એમની મંજૂરી આપીને નવી તારીખ ૨૫ નવેમ્બર આપી. બસ કોઈ ને કોઈ રીતે કેસ પાછળ ઠેલાયા કરે તો કશિશની તરફેણમાં જે સહાનુભૂતિનું મોજું મીડિયામાં પેદા થયું છે તે સમય જતાં શાંત પડી જાય અને પછી કોર્ટની કાર્યવાહી આગળ વધે તો કેસ હારવા છતાં મીડિયામાં એની બહુ નોંધ ન લેવાય. પબ્લિક ઇન્ટરેસ્ટ ઘટી જાય તો એમનો ફાયદો જ છે.

બે ત્રણ વાર આવી રીતે જુદાં જુદાં કારણસર કોર્ટમાં નીતિન લાકડાવાલાએ તારીખ લંબાવ્યા કરી એટલે પછી કશિશની ધીરજ ખૂટી ગઈ,

‘આ લોકો કેમ આવું કરે છે?’

‘આપણી ઉપર મેન્ટલ પ્રેશર ક્રિએટ કરવા માટે આવા ખેલ ખેલાય.’

‘એનો ઉપાય શું?’

‘બસ થોભો અને રાહ જુઓ.’ ધ્યેયના જવાબથી કશિશે નિઃસાસો નાંખ્યો. આપણી ન્યાયપ્રણાલી એટલી ધીમી છે કે કેસનો નિકાલ આવતાં વર્ષોનાં વર્ષો વીતી જાય. બેનિફિટ ઓફ ડાઉટનો ફાયદો જેટલો આરોપીને મળે છે તેટલો ફરિયાદીને નથી મળતો.

કશિશનું કૉફી હાઉસ એસ્ટાબ્લિશ થઈ ગયું છે, કૉફી હાઉસની આવકમાંથી ભાડું નીકળી જાય છે અને એ આરામથી જીવી શકે તેટલી ઇન્કમ મળી રહે છે. એટલે આમ તો  જીવનની ગાડી પાટે ચડી ગઈ છે. કશિશને નાનપણથી ધૂન હતી કે એ પોતાનું જીવન પોતાની રીતે જીવે. તે આટલાં વર્ષો પછી જીવવા મળી રહ્યું હતું. એનો એને આનંદ હતો.

સવારે આઠથી રાતે આઠ સુધી એ કૉફી હાઉસમાં બિઝી રહે છે. રાતે ધ્યેય ઘરે આવે પછી બંને સાથે જમવાનું બનાવે. ક્યારેક લોંગ ડ્રાઈવ કે ડિનર માટે બહાર જાય. એટલે એ રીતે લાઈફ સેટ છે. ત્યાં એક દિવસ કશિશ રાતે કૉફી હાઉસ બંધ કરવાની તૈયારી કરતી હતી અને કૌશલ આવ્યો. એ આમ અચાનક આવ્યો એથી કશિશને નવાઈ લાગી,

‘હાય…’ કૌશલ નજીક આવીને બોલ્યો,

‘હાય…એવરિથિંગ ઈઝ ફાઇન?’ કશિશને ધ્રાસકો પડ્યો કે કદાચ કૌશલના મમ્મીની તબિયત વધુ ખરાબ તો નથી ને?

‘યહ…બસ એમ જ મને થયું કે તારું કૉફી હાઉસ એકવાર જોઈ તો લઉં.’

‘યહ….સ્યોર…વેલકમ.’ કશિશે વિવેક કર્યો. ધ્યેય સાથે પ્રેમની કબૂલાત થઈ ગયા પછી હવે એને કૌશલ સાથે વાતચીત કરવાનો ક્ષોભ કે તિરસ્કાર રહ્યા ન હતા. એણે પોતાની બાઉન્ડ્રી લાઇન નક્કી કરી લીધી હતી.

કશિશે આખું કૉફી હાઉસ દેખાડ્યું અને એના માટે કેપેચીનો કૉફી બનાવીને લાવી,

‘તારું કૉફી હાઉસ નાનકડંુ પણ કમ્ફર્ટેબલ છે.’ કૌશલે કૉફીનો સિપ લીધો.

‘થેન્ક્સ..’ કશિશ એની સામે બેઠી.

કશિશ જોઈ રહી હતી કે કૌશલને કશું કહેવું છે, પણ એ કશી મૂંઝવણમાં છે તે એના ચહેરા પરથી સ્પષ્ટ દેખાતું હતું,

‘બોલ બીજું શું નવીનમાં?’ કૌશલ બોલવાની હિંમત કરે એટલા માટે કશિશે એને પૂછ્યું,

‘હમમ…ડેડએ તને એક ઑફર મોકલી છે. યુ સી…’ કૌશલ ક્ષણ માટે અટક્યો કારણ કે વાત જ એટલી સેન્સેટિવ હતી કે કશિશને કદાચ ન ગમે.

‘ડેડ કહે છે કે આપણું કૉફી હાઉસ તું ચલાવ…આઈમીન આટલા મહિનાથી એ એમ જ પડ્યું છે ને..યુ નો તારું આ કૉફી હાઉસ સરસ જ છે, પણ તારો બિઝનેસ ઇક્સપૅન્ડ થાય..’ કૌશલ ઝડપથી એકીસાથે બોલી ગયો. પછી કશિશ સામે જવાબની અપેક્ષાએ તાકી રહ્યો, કશિશે ઊંડો શ્વાસ લીધો,

‘તારી ઑફર ખૂબ સારી છે, પણ હાલ મારો કેસ ચાલે છે અને આ કૉફી હાઉસ પણ ચલાવવાનું એટલે હું બધે પહોંચી ન વળું, સોરી.’

સીધેસીધી ના પાડવી એ કરતાં સંબંધ સાચવીને ઑફરનો અસ્વીકાર કરવો તે કળા હવે ધ્યેય પાસેથી કશિશે શીખી લીધી હતી,

‘પણ તે માટે તું માણસો હાયર કરી શકે ને?’ કૌશલ એમ તંત છોડવા ઇચ્છતો ન હતો.

‘હું વિચારીશ..ઓ.કે.?’ કશિશે ટૂંકમાં પતાવ્યું જેથી વાતનો એન્ડ આવે. કૉફી હાઉસ બંધ કરવાનો સમય થઈ ગયો હતો એટલે કશિશ ઊભી થઈ.

‘મારે ઘરે જવાનો સમય થઈ ગયો છે.’

‘ઓહ..યસ…હું તને ઘરે છોડી દઉ?’

‘ના…હું મારા સ્કૂટર પર આવું છું.’ કૌશલ કમને ઊભો થયો. કૉફી હાઉસ બંધ કરીને કશિશને એની હેલ્પર માલા સાથે સ્કૂટર પર જતાં જોઈ રહ્યો.

‘કશિશ કેટલી ખુશ છે. લેવિશ કારને બદલે સ્કૂટર ચલાવે છે, લગ્ઝયુરિયસ કૉફી હાઉસના બદલે એકદમ એવેરેજ કૉફી હાઉસ છે, રિચ લાઇફસ્ટાઇલના બદલે સાદી સીધી જિંદગી જીવે છે છતાં એના ચહેરા પર ખુશીની ચમક છે. સાત વર્ષ એના સાથે ગુજાર્યા, પણ આવો સંતોષ અને સુખની આભા એના ચહેરા પર જોવા મળી ન હતી. કદાચ પોતે સાચી કશિશને જાણી શક્યો ન હતો કે પછી જાણવાની કોશિશ કરી ન હતી?

કૌશલે નિઃસાસો નાંખ્યો એને ઘરે જવાનું મન ન થયું. કશિશ વિનાનું ઘર એને ખાવા દોડતું હતું.

* * * * * * * * *

સંપૂર્ણ નવલકથા વાંચવા માટે અભિયાન સબસ્ક્રાઇબ કરો…