‘ડોન્ટ વરી મોના, એ બધું જ થઈ જશે. તું તારી જાતને સંભાળજે.

• નીલમ દોશી – હરીશ થાનકી

‘એક અધૂરી વાર્તા’ નવલકથા – પ્રકરણ-૧૯

વહી ગયેલી વાર્તા

દેશના અગ્રગણ્ય વિજ્ઞાની ડૉ. કુલદીપ આબેહૂબ માનવ જેવી ઇવા રૉબોટનું સર્જન કરે છે. ઇવાને લાગે છે કે કુલદીપ તેના પ્રેમમાં છે. ઇવાના મનમાં પણ કુલદીપ માટે પ્રેમના અંકુર ફૂટે છે. કુલદીપ ઇવાના પ્રેમને નકારી દે છે તેથી ઇવા તેને છોડીને ચાલી જાય છે. ઇવા ઉશ્કેરાઈને ગેરકાનૂની કામ કરતા આરીફ નામના માણસના સંપર્કમાં આવે છે. આરીફ અને તેના સાગરીતો ઇવાનું અપહરણ કરી તેની પાસે બોમ્બ વિસ્ફોટ કરાવવાનું કાવતરું ઘડે છે. ડૉ. કુલદીપ ડૉ. રંગનાથનની મદદથી ઇવાના મનના વિચારો જાણે છે. કુલદીપ ઇવાના સિસ્ટમને ડિફ્યુઝ કરી દે છે. ડૉ. કુલદીપ ઘણા દિવસો બાદ તેની સેક્રેટરી આયના સાથે ડિનર પર જાય છે. બીજી બાજુ ઝાયેદ નામનો શખ્સ મુંબઈ પહોંચે છે. ઝાયેદ મોના નામની યુવતીને મળે છે. મોના રાજેન વકીલ નામની વ્યક્તિને પ્રેમ કરે છે. રાજેન ગુપ્ત રીતે આતંકવાદીઓની માહિતી એકઠી કરી સરકારને આપવાનું કામ કરતો હોય છે. મોના રાજેનને તેના આ કામમાં સાથ આપે છે. ઝાયેદ બોમ્બ વિસ્ફોટ માટે મોનાનો ઉપયોગ કરવાનું નક્કી કરે છે. આ તરફ કુલદીપ આયનાને ઇવાના સર્જન અને વિસર્જનની વાત કરે છે. આ વાતની જાણ થતાં આયના કુલદીપને સાંત્વના આપે છે સાથે જ આતંકવાદીઓના ષડયંત્રને રોકવા માટે પ્રયત્ન કરવાનું કહે છે અને મોનાની મદદ લે છે. મોના કુલદીપ અને આયનાની ઓળખાણ રાજેન સાથે કરાવે છે. રાજેન જે ગ્રૂપ સાથે સંકળાયેલો હોય છે તેના વડા કામ્બલી રાજેનને અમદાવાદમાં આતંકવાદીઓ બોમ્બ વિસ્ફોટ કરવાનું કાવતરું ઘડી રહ્યા હોવાની વાત કરે છે. રાજેન કુલદીપ અને આયનાને લઈને મેજર કામ્બલીને મળવા જાય છે ‘ને બધી વાત કરે છે. ઝાયેદ પણ બોમ્બ વિસ્ફોટમાં મોનાનો ઉપયોગ કરવા મોનાની સાથે અમદાવાદની વાટ પકડે છે.

– હવે આગળ વાંચો…

કોણ હતો આ અફઝલ ખાન? ઝાયેદ અને મોનાને લઈને અત્યારે તે ક્યાં અને કેમ જઈ રહ્યો હતો?

પાંસઠ વર્ષીય અફઝલ ખાનનું નામ અમદાવાદના ઉદ્યોગપતિઓના જગતમાં પહેલા દસમાં લેવાતું હતું. બહારથી એકદમ શાંત, સરળ દેખાતો અફઝલ ખાન અંદરથી પૂરો કટ્ટરવાદી હતો. સુડતાલીસના વિભાજન વખતે જ્યારે તેના પિતાજી પરિવારને લઈ લાહોરથી ભારત આવી રહ્યા હતા, ત્યારે તેના હિન્દુસ્તાન પ્રવેશ વખતે કોઈ ઝનૂની ટોળાંએ તેના પરિવારને બેરહેમીથી રહેસી નાંખ્યો હતો. આ અંધાધૂંધીમાં દસ વરસનો અફઝલ બચી ગયો. અફઝલને મોટો એક ભાઈ સબ્બીર હતો. જે ભાગલા વખતે તેના નિસંતાન કાકા પાસે પાકિસ્તાન રહી ગયો હતો. દસ વરસની કિશોર વયે પોતાની નજર સમક્ષ પરિવારનો સફાયો થતો જોઈ તેના દિલમાં નફરતની આગ જાગી ગઈ. એક કિશોરને પોતાનાં અમ્મી, અબ્બુની લોહીથી લથપથ થયેલી લાશ જોઈને બે આંસુ સારવાની તક પણ નહોતી મળી. દિલમાં ભભૂકતી આગ સાથે એણે મરણિયા બનીને ભાગવું પડ્યું હતું, પણ એ આગ ભીતરથી કદી બૂઝાઈ નહોતી અને એ આગમાં ઘી રેડવાનું કામ કરનારનો ક્યાં તોટો હતો? દિલમાં હિન્દુસ્તાન વિરોધી કટ્ટરતાની આગ ભરીને મોટા થયેલા અફઝલ ખાને એક હોટેલમાં ચાના કપ રકાબી ધોઈને પેટની આગ બૂઝાવવાનો સંઘર્ષ આદર્યો હતો. પછી ધીમે ધીમે એક રેકડી લીધી. અને ચા બનાવવાનું શરૃ કર્યું. નસીબે યારી આપી. સખત મહેનત અને નસીબ, પ્રારબ્ધ અને પુરુષાર્થ બંને જ્યારે ભેગા થાય ત્યારે સફળતા બહુ વધારે વાર સુધી દૂર રહી શકતી નથી. અફઝલ ખાન એક પછી એક પ્રગતિના પગથિયા ચડતો ગયો અને એક સામાન્ય ચાવાળો વરસોની મહેનત પછી એક બિઝનેસમેન તરીકે સ્થાપિત થઈ શક્યો.

દિલમાં ધધકતી ખુન્નસની આગને લીધે તે ગુપ્ત રીતે આતંકવાદીઓને મદદ કરતો રહ્યો. તેની પત્ની કે સંતાનોમાંથી કોઈ એ જાણતું નહોતું કે તે ભારતમાં રહી આતંકવાદી પ્રવૃત્તિને ગુપ્ત રીતે સાથ આપી રહ્યો હતો. પાકિસ્તાનમાં રહેતા તેના ભાઈ સબ્બીર ખાનનો એક દીકરો મુસ્તફા ત્યાં એક આતંકવાદી ગ્રૂપનો સભ્ય હતો. મુસ્તફા ઝાયેદનો ખાસ મિત્ર હતો. એટલે તેની સૂચનાથી આજે અફઝલ ખાન પોતાની ગાડી લઈ ઝાયેદને તેડવા આવ્યો હતો.

ગાડી કાલુપુર રેલવે સ્ટેશનના પાર્કિંગમાં પાર્ક કરી ઝાયેદ અને મોના રેલવે પ્લેટફોર્મમાં પ્રવેશ્યાં ત્યારે અફઝલ ખાને ગાડીમાં બેઠા રહેવાનું મુનાસિબ સમજ્યું, કારણ કે એ જાણતો હતો કે હવે તમામ જાહેર સ્થળો પર સીસીટીવી કેમેરા લાગેલા હતા. સ્વાભાવિક રીતે જ તે ઝાયેદ અને મોનાની સાથે કેમેરાની આંખમાં દેખાવા નહોતો માગતો.

* * *

રાજેનને વિદાય કરી મેજર કાંબલી એક અગત્યના ફોનની રાહ જોઈ રહ્યા હતા. થોડીવારમાં એ ફોન આવ્યો. સામે છેડેથી કોઈ એક ઘેરા અવાજે બોલી રહ્યું હતું.

‘યેસ મેજર, ડૉ. કુલદીપ વિષે તમે જે વિગતો આપી છે તે સાચી છે. ડૉ. કુલદીપ રૉબોટ બનાવતી એક સરકારી સંસ્થા ઇરોના હેડ અને પ્રખર વૈજ્ઞાનિક છે. તેમનું નામ આદર સાથે લેવાય છે. તે સખત મહેનતુ અને જવાબદાર વૈજ્ઞાનિક છે. એના જેવી વ્યક્તિ જે કંઈ માહિતી આપે તે સાચી જ હોય. યુ કેન ટ્રસ્ટ હિમ.’

‘થેન્ક્સ મિ. વાગલે.’

આમ તો મેજરને કુલદીપ વિશે કોઈ શંકા નહોતી, પરંતુ આર્મીમેન હોવાને લીધે સો ગરણે ગાળીને પાણી પીવાની આદત પડી ગઈ હતી. એથી આગળ કોઈ પણ સ્ટેપ લેતા પહેલાં ચોકસાઈ કરવાનું ચૂક્યા નહોતા.

હજુ મેજર એક બીજા ફોનની રાહ જોઈ રહ્યા હતા. જોકે એમણે વધુ રાહ જોવી ન પડી. રિંગ વાગતાની સાથે જ તેમણે ફોન ઉપાડ્યો. ઇવાને લઈ જનાર કાર કોના નામે રજિસ્ટર થયેલી હતી એ માહિતી મળતા ક્યાં વાર લાગે તેમ હતી?

હા, એ કાર અફઝલ ખાનના નામે રજિસ્ટર થઈ હતી…આ એ જ કાર હતી જેમાં અત્યારે મોના અને ઝાયેદ કાલુપુર રેલવે સ્ટેશને પહોંચ્યા હતા.

અમદાવાદના કાલુપુર રેલવે સ્ટેશન પર રોજની માફક અત્યારે પણ ખૂબ ભીડ હતી. ચોવીસે કલાક માણસોથી ધમધમતા રહેતા એવા આ શહેરના આ મુખ્ય રેલવે સ્ટેશનના નસીબમાં ક્યારેય આરામ નહોતો.

મુખ્ય પ્રવેશદ્વારની સામે પ્રવેશતા સામે સંખ્યાબંધ બારીઓ ખુલ્લી હતી. દરેક બારી  પર લાઈન લાગી હતી. અમુક લોકો સ્ટેશન પર વચ્ચોવચ સામાન રાખી ઊભા હતા.

‘આ સામે વજન કરવાનું મશીન દેખાય છે..?’ ઝાયેદ ધીમેથી ગણગણ્યો.

મોનાએ હકારમાં મોઢું હલાવ્યું.

‘પ્લેટફોર્મના પીલર અને એ મશીન વચ્ચે એક નાનકડો ખાંચો દેખાય છે?’

‘હા..પણ તેનું શું છે..?’

‘એ ખાંચાને બરાબર ધ્યાનથી જોઈ લે.’

મોનાને આશ્ચર્ય થયું. એ ખાંચામાં જોવા જેવું શું છે? એ પૂછવા જતી હતી ત્યા ઝાયેદ બોલ્યો,

‘ચારે તરફ બરાબર નિરીક્ષણ કરીને એ જગ્યા બરાબર યાદ રાખી લે, થોડા જ વખતમાં કદાચ તારે અહીં આવવાનું થાય પણ ખરું. ઓકે?’

કશું ન સમજાયું હોય તેમ મોના બાઘાની માફક ઝાયેદ સામે તાકી રહી.

‘લેટ્સ ગો બૅક..’ કહી ઝાયેદ ઝડપથી ચાલવા લાગ્યો.

મોના લગભગ દોડવા જેવી ઝડપે ચાલી ત્યારે ઝાયેદની સાથે થઈ શકી.

‘પણ મારે અહીં આવીને કરવાનું શું છે એ તો કહો સરકાર.’

‘એ બધું જ કહીશ, અત્યારે તો હું તને જે જગ્યા બતાવું તે ધ્યાનપૂર્વક જોઈ અને યાદ રાખી લે.’

એકાએક ઝાયેદને ખ્યાલ આવ્યો પોતાના અવાજમાં થોડી કઠોરતા આવી ગઈ છે. વળી મોના કોઈ તાલીમબદ્ધ ઝેહાદી લડકી નથી એટલે તેના મનમાં અનેક પ્રશ્નો જાગે તે સ્વાભાવિક છે. એ તો ફક્ત મારા પ્રેમને ખાતર જ કંઈ પણ કરવા તૈયાર થઈ છે. મારે તેના પ્રત્યે નરમાશથી પેશ આવવું જોઈએ. કામ ન પતે ત્યાં સુધી એને સાચવવી જરૃરી છે. એથી બીજી જ પળે તેણે પોતાના અવાજમાં કૃત્રિમ મુલાયમતા ભેળવી હસીને કહ્યું,

‘જો ડાર્લિંગ, તું પૂછે છે એ ઠીક છે, પરંતુ સાચી વાત એ છે કે એ લોકોએ મને પણ બધું જણાવ્યું નથી. અત્યારે તો માત્ર એટલું જ કહ્યું છે કે મારે એમણે નક્કી કરેલા અમુક સ્થળો તને બતાવી દેવાના. પછી ત્યાં જઈને તારે કે મારે શું કરવાનું તે આપણને એ હવે કહેશે. એટલે આપણે બંનેએ તો વધારે પૂછપરછ કર્યા સિવાય જે કહે એ મુજબ કરતા રહેવાનું છે. આપણે તો આપણા પૈસાથી મતલબ છે. જેટલું જલ્દી કામ પતી જાય એટલા જલ્દી આપણે છૂટા થઈ શકીશું અને લગ્ન કરીને આપણો સંસાર વસાવી શકીશું. બસ..આટલું આજથી બરાબર સમજી લે.’

મોનાને મનમાં થોડી ગભરામણ થઈ આવી. પોતાને કંઈક ન કરવા જેવું કામ કરવાનું આવશે એનાથી તે અજાણ નહોતી જ. ઝાયેદ કંઈ દૂધનો ધોયેલો નહોતો એનો પૂરો ખ્યાલ તેને હતો જ. કંઈક ગેરકાનૂની કામમાં જ તેને સાથ આપવાનો હતો, પણ એ કામ કયું અને કેવા પ્રકારનું હશે એનો કોઈ ખ્યાલ આ ક્ષણ સુધી નહોતો આવતો. ઝાયેદની વાત સાંભળી મનમાં અનેક વિચારો દોડી રહ્યા. આશ્વાસન ફક્ત એક જ વાતનું હતું કે ગમે તેવી પરિસ્થિતિમાં રાજેન તેની સાથે હશે. અલબત્ત, અત્યારે તો એ વિશ્વાસ છતાં મનમાં ભય તો લાગ્યો જ.

બંને બહાર આવી અફઝલ ખાનની ગાડીમાં આવીને બેઠા ત્યાં સુધી મોના મૌન જ રહી. આમ પણ આડકતરી રીતે ઝાયેદે વધારે સવાલો ન કરવાની સૂચના આપી જ દીધી હતી. પૂછવાથી પણ જવાબ મળવાનો નહોતો. મૂંગા રહીને, આંખ, કાન ખુલ્લા રાખીને જે માહિતી મળે તે રાજેનને પહોંચાડી શકે એટલે ઘણુ.

કારમાં બેસેલા મોના અને ઝાયેદ પોતપોતાના વિચારોમાં મગ્ન હતાં. આમ પણ અફઝલ ખાનની હાજરીમાં બીજી કોઈ વાતચીત શક્ય પણ નહોતી. બંને, કદાચ ત્રણે પોતપોતાના વિચારોમાં ગૂંથાયેલા હતાં.

એ પછી અફઝલ ખાન બંનેને ભદ્રના મંદિરે, હાઈકોર્ટ તરફ અને છેલ્લે ઇસ્કોન મંદિર પાસે લઈ ગયો. દરેક જગ્યાએ ઝાયેદે તેની સાથે જઈ, ત્યાંના ચોક્કસ લોકેશન બતાવી તે યાદ રાખવાની સૂચના આપવાનું ન ભૂલ્યો. મોનાના મનમાં ભય, આશંકા વધતાં રહ્યાં.

હોટેલ પર પાછા ફર્યા ત્યારે ઘણુ મોડું થઈ ગયું હતું. રસ્તામાં મોનાએ એક બે બાબતો ખાસ નોંધી. એક તો એ કે, આખીયે સફર દરમિયાન અફઝલ ખાન અને ઝાયેદ કોઈ અલગ જ ભાષામાં વાત કરતા હતા જે તેને નહોતી સમજાતી. બીજું કે પોતે એકાદ વખત અફઝલ ખાન સાથે વાત કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો ત્યારે તેને કોઈ જ પ્રત્યુત્તર નહોતો મળ્યો.

મોનાના મનમાં મૂંઝારો વધી ગયો હતો. રાજેન સાથે વાત કરવાની જરૃરિયાત વર્તાતી હતી, પણ ઝાયેદ સતત તેની સાથે જ હતો એટલે એકાંત મળવું મુશ્કેલ થઈ ગયું હતું.

એવામાં એક તક મળી ગઈ. હોટેલ પર પહોંચતાની સાથે ઝાયેદ અફઝલ ખાન સાથે તેની કારમાં ‘હમણા  આવું છું’ કહીને ક્યાંક બહાર ગયો.

કારને હોટલના મેઇન ગેટમાંથી નીકળતા જોઈ એટલે મોનાએ ક્ષણનો યે વિલંબ કર્યા સિવાય રાજેનને ફોન લગાડ્યો.

‘બોલ મોના,’

સામેથી રાજેનનો અવાજ સાંભળી ન જાણે કેમ મોનાની આંખ ભરાઈ આવી, પરંતુ આ સમય લાગણી વ્યક્ત કરવામાં વેડફવા જેવો નથી તે યાદ આવતા ઝડપથી જાતને સંભાળી અત્યાર સુધી જે જે બન્યું હતું તે બધું જ કહી દીધું.

ખાસ તો એ બધાં જ સ્થળોનાં નામ, ભદ્ર, હાઈકોર્ટ અને ઇસ્કોન મૉલ..એમ જ્યાં જ્યાં એને લઈ જવાઈ હતી એ નામ આપ્યાં. પછી છેલ્લે ઉમેર્યું.

‘રાજેન, મને આ લોકોનો પ્લાન સમજાતો નથી, પણ મારે એ લોકો કહે તે દિવસે ત્યાં જવાનું છે અને કદાચ એ પણ એકલા જ. મારે હવે એ લોકો જે કહેશે તે કરવું જ પડશે. તું ગમે તેમ કરીને તારા ગ્રૂપના હેડને આ વાત પહોંચાડી દેજે. મને ખબર નથી કે હું પાછી તારી સાથે ક્યારે વાત કરી શકીશ. કદાચ એવું પણ બને કે આ લોકો મારો મોબાઇલ લઈ લે.’

‘ડોન્ટ વરી મોના, એ બધું જ થઈ જશે. તું તારી જાતને સંભાળજે. એ લોકો ખૂબ જ ખતરનાક છે. તમે કઈ હોટેલમાં ઊતર્યા છો..? તું અફઝલ ખાનની ગાડીમાં ગઈ તે કારનો નંબર શું છે..?

મોનાએ હોટેલનું નામ અને કારનો નંબર આપ્યો.

‘હવે એક ખાસ વાત, તું જ્યારે પણ ક્યાંય પણ જા, તક મળે એટલે મને મેસેજ કરવાનું ન ભૂલતી. જે વખતથી તારા મેસેજ બંધ થઈ જશે હું માનીશ કે કાં તો તારી પાસેથી મોબાઇલ લઈ લેવામાં આવ્યો છે, કાં તો તું તકલીફમાં છે. મેં કામ્બલી સર સાથે વાત કરી લીધી છે. એમણે બધી વ્યવસ્થા ગોઠવી દીધી છે. થોડા વખતમાં જ આપણો એક માણસ તારી હોટલ સામે આવી ઊભો રહી જશે. જે તમારા પર સતત વૉચ રાખશે. તારે ફક્ત એટલું જ ધ્યાન રાખવાનું છે કે ઝાયેદને તારા પર કોઈ શંકા ન જાય. ઓકે?’

‘હું એ માણસને કઈ રીતે ઓળખીશ?’

‘લગભગ ત્રીસેક વરસની એની ઉંમર છે એણે પીળા રંગનું ટી-શર્ટ પહેર્યું હશે અને ડાબા હાથમાં લાલ રંગનું એક કડું હશે. આંખ પર કાળા રંગના ગોગલ્સ પહેર્યા હશે. એને તારો ફોટો બતાવી દેવામાં આવ્યો છે. તને  જોશે ત્યારે એ પોતાના વાળમાં ખૂજલી કરશે. આ બધી નિશાની પરથી તું એને સહેલાઈથી ઓળખી શકીશ. મુશ્કેલ પરિસ્થિતિમાં તું એને ગમે તે રીતે મેસેજ આપી શકીશ. એ હંમેશાં તારી આસપાસ જ હશે. ઓકે? નાઉ બી રીલેક્ષ.’

‘ઓકે..હવે ફોન કટ કરું છું, ઝાયેદ ગમે ત્યારે આવી જશે. જો એ મને ફોન કરતા જોઈ જશે તો વળી પાછો વહેમાશે.’

‘ભલે…પણ ફરીથી કહું છું મોના, જાતને સાચવજે અને તારાથી મારો સંપર્ક ન થાય તો પણ ચિંતા ન કરતી. હું કોઈ પણ રીતે તારા પર નજર રાખતો રહીશ. એ વિશ્વાસ રાખજે. મોના, હું તને ગુમાવવા નથી માગતો. યુ પ્લીઝ બી કૅરફુલ. હું સતત તારી સાથે જ છું એ યાદ રાખજે. બસ..એકવાર આ કામ પતી જાય પછી…’

રાજેનના વાક્યો આડાઅવળા હતાં, પણ શબ્દોમાં સચ્ચાઈ નીતરતી હતી જે મોના સુધી પહોંચતી હતી. રાજેનના લાગણીસભર બે શબ્દો સાંભળી મોનાને ખૂબ સારું લાગ્યું. આ પળે તેને આવા જ કોઈ હૂંફાળા શબ્દોની જરૃર હતી.

‘આઇ લવ યુ રાજેન..હું તારે માટે કંઈ પણ કરી શકીશ. મોત આવે તો પણ હવે મને પરવા નથી.’

અને રાજેન કોઈ જવાબ આપે તે પહેલાં જ તેણે ફોન કાપી નાંખ્યો. બહાર કોઈના આવવાના અવાજે તે સતર્ક બની ગઈ. ફોનમાંથી જલ્દીથી નંબર ડિલીટ કરી નાખ્યો. અને મનમાં રાજેનના શબ્દો વાગોળી રહી.

રાજેનને ખ્યાલ આવી ગયો કે આવનારા દિવસો મોના માટે કપરા સાબિત થવાના છે. તેને ઇચ્છા થઈ આવી કે પોતે ફરી એકવાર મોના સાથે વાત કરી તેને હિંમત આપે. પણ તેને ફોન ન કરવાની મોનાની તાકીદ યાદ આવી ગઈ. કોઈ પણ પ્રકારનું જોખમ લઈ શકાય તેમ નહોતું. એક પળ માટે તેને ઉદાસીએ ઘેર્યો, પણ બીજી જ પળે તેનામાં રહેલો સિપાહી જાગી ગયો. હજુ ઘણુ ઘણુ કરવાનું હતું. આમ ભાવુક બનવું અત્યારે પોસાય તેમ નહોતું. સૌથી પહેલું અને અગત્યનું કામ મોનાની સુરક્ષા માટે કોઈ વ્યવસ્થા ગોઠવવાનું હતું.

રાજેને તુરત મેજર કામ્બલીને ફોન લગાડ્યો.

‘સર, મેં તમને મોના અંગે વાત કરી હતી તે યાદ છે..’

‘હા, તે છોકરી તમારી સાથે કામ કરે છે.  આજકાલ તે કોઈ ઝાયેદ નામના વ્યક્તિને કવર કરી રહી છે. કોઈ ઇન્ફોર્મેશન..?’

‘યસ સર, પણ એ વાત હું તમને રૃબરૃ કરવા આવું છું. ઇટ ઇસ અરજન્ટ..’

મેજરે એક પણ ક્ષણ બગડ્યા વગર કહી દીધું, ‘વેલ કમ..અત્યારે જ આવી જાવ..’

લગભગ વીસ મિનિટ પછી રાજેન મેજર સામે આખીયે વાત કહી રહ્યો હતો. એકચિત્તે તેની વાત સાંભળ્યા પછી મેજર બોલ્યો,

‘ડેમ ઇટ..એ છોકરીએ પોતાનો જીવ જોખમમાં મૂકી દીધો છે. તમને કઈ સમજાય છે રાજેન..? એની વાતનો અર્થ એ થાય છે કે એ છોકરીની શંકા સાચી છે..ઝાયેદ ચોક્કસ એક આતંકવાદી ગ્રૂપનો માણસ છે. તે આ છોકરી, શું નામ કહ્યું તમે તેનું..? હા, એ મોના…ઝાયેદ કઈ તેને અમદાવાદ ફરવા નથી લઈ ગયો. મોના હવે તેના કબજામાં ફસાઈ ગઈ છે. આ ઝાયેદ તેની પાસે એ ચારેય સ્થળો પર બોમ્બ મુકાવશે અને એ કામ પત્યા પછી તેને ગોળીએથી ઉડાવી દેશે. તમને ખબર છે રાજેન કે આપણા ગ્રૂપનું આ કામ જ નથી. આપણે કોઈ પણ ઑપરેશનમાં ડાયરેક્ટ સામેલ થઈ શકતા જ નથી. તે કામ છે ઍન્ટિ-ટેરેરિસ્ટ સ્ક્વૉર્ડનું, ભારત સરકારના ચુનંદા જવાનોનું..મોનાએ ફક્ત ઇન્ફોર્મેશન જ કલેક્ટ કરવાની હતી. તેને કોણે કહ્યું હતું આમ મોતના મુખમાં ઝંપલાવવાનું? શા માટે તમે તેને આવડું મોટું જોખમ લેવાની હા પાડી?’

‘મને પણ અત્યારે જ ખબર પડી કે તે આ આતંકવાદી કામમાં સીધી સામેલ થઈ ગઈ છે. હું તો એમ જ માનતો હતો કે…’

‘શું તમને એ ખબર નહોતી કે મોના તેની સાથે અમદાવાદ જઈ રહી છે?’

‘નો સર, બિલકુલ નહિ.. કુલદીપ સાથે આપણી મિટિંગ ચાલતી હતી ત્યારે મોનાનો ફોન આવેલો.. પણ..’

એકાએક રાજેનને ખ્યાલ આવ્યો કે મેજર તેની વાત પર જરા પણ ધ્યાન આપ્યા વગર તેના મોબાઇલમાં કોઈનો નંબર સર્ચ કરી રહ્યા હતા.

‘સોરી સર, તમને અત્યારે ડિસ્ટર્બ કરું છું પણ વાત થોડી અર્જન્ટ છે..’ બોલતા બોલતા મેજર મોબાઇલ કાન સાથે એકદમ ચિપકાવી ધીમા અવાજે વાત કરતા કરતા રૃમની બહાર ચાલ્યા ગયા.

રાજેન સોફા પર બેસી આખી વાતના અંકોડા મેળવી રહ્યો.

કુલદીપે સર્જેલી ઇવાનું વિસર્જન થઈ ગયા પછી આતંકવાદી ગ્રૂપે હતાશ થયા વગર એ જ કામ માટે કોઈ બીજી યુવતી શોધવાનું શરૃ કર્યું હશે. એમાં ઝાયેદ સાથે પ્રેમનું નાટક ચલાવી રહેલી મોનાને પસંદ કરી હશે. એટલે જ ઝાયેદ મોનાને લઈ અમદાવાદ ગયો હોવો જોઈએ. યસ, એમણે જે જગ્યાઓ મોનાને બતાવી ત્યાં આગામી કોઈ ચોક્કસ દિવસે મોના પાસે બોમ્બનું પ્લેસમેન્ટ કરાવશે અને એ પછી મોનાને..’ આગળ વિચાર આવતાની સાથે તેના શરીરે પરસેવો વળી ગયો. હવે શું કરવું..?

એ લોકો મોના પાસે ધાર્યું કરાવ્યા વગર છોડશે નહીં. મોના પાસે ઝાયેદે હજુ સુધી મોબાઇલ રહેવા દીધો છે. એનો અર્થ એ છે કે ઝાયેદ ઓવર કોન્ફિડન્સમાં છે. કેમ કે તેને એમ છે કે મોના તેના પ્રેમમાં છે એટલે ગમે તે કામ કરવા તૈયાર થઈ ગઈ છે. બીજું એ કે તે જાણતો નથી કે મોના આ ગ્રૂપની મેમ્બર છે અને એમની દરેક હિલચાલની માહિતી આપતી રહે છે.

બહુ ટૂંક સમયમાં એ લોકો મોના પાસેથી મોબાઇલ લઈ લેશે. એવું બને એ પહેલાં કોઈ ચોક્કસ ગોઠવણ થવી જોઈએ. મોનાનો સંપર્ક જ આખા કાવતરાને પકડવાની ચાવીરૃપ હતો. મોનાના પ્રાણ સંકટમાં હતા. એ ખ્યાલ રાજેનને હલબલાવી રહ્યો.

નો..નો વે..એ મોનાનો આ રીતે ભોગ ન લઈ શકે. મોનાએ તેના પ્રેમને ખાતર પોતાનું શરીર એક આતંકવાદીને ધરી દીધું હતું. આ કંઈ સહેલી વાત નહોતી. જેમ જેમ વિચારતો જતો હતો તેમ તેમ રાજેનને મોનાના સમર્પણનો વધારે ને વધારે ખ્યાલ આવતો ગયો.

મોનાનો જીવ જવાની શક્યતાએ રાજેન વ્યાકુળ બની ઊઠ્યો.

ના..ના…એમ ન થાય…એમ ન થવું જોઈએ..

ચિંતામાં ઘેરાયેલો રાજેન સોફા પરથી ઊભો થઈ ઓરડામાં ચક્કર મારવા લાગ્યો.

(ક્રમશઃ)

——————