રિયાલિટી

• સ્વાતિ નાયક

‘આજે તો રાગમ ટીવી પર દેખાવાનો…આપણા એપાર્ટમેન્ટનું ગૌરવ!!!!’ ‘સુર’ એપાર્ટમેન્ટના પાર્કિંગમાં જ  વિક્રમભાઈને શામજીભાઈ મળી ગયા. એમને ખુશખબર આપતા વિક્રમભાઈએ કહ્યું.

‘રાગમ? કોણ રાગમ?’

‘ત્રીજા માળ વારા ભૂપતનો છોકરો. પેલો ઝભ્ભો પહેરી ગીતો ગાતો ફરે છે એ…’

‘શું વાત કરે? આપડો રાગલો? બપોરિયામાં પેલું જૂનું હાર્મોનિયમ લેઈને બેહી જતો તે? એક એક રવિવાર મલે બપોરે ઊંઘવા.. તે હો ઠરવા ની દેય.. મેં તો બો ખાખડાવેલો હારાને..’ શામજીભાઈએ બળાપો ઠાલવ્યો.

‘એમ? ભારે કરી તમે તો.. હવે તો રોતે ટીવી પર એ બધાને કહેવાનો ..કે  મેરે એપટમેન્ટકે લોગોને મુઝે બહોત પરેશાન કિયા..મગર મેને હાર નહિ માની.. .. જોયા કરજો, તમારી ફજેતી….આજે રાતના ગીત ઇન્ડિયાના પ્રોગ્રામમાં આવવાનો છે..સિલેક્ટ થઈ ગયો ઓડિશનમાં તો…’

‘તે તમને કોણે કીધું??’

‘લ્યો તારે..!!! આખી દુનિયા જાણે ને તમને નવું કે’વાનું? જરાક ઝરૃખેથી વાંકા વળીને જુઓ તો ખરા વચ્ચે કોમન પ્લોટ પર મોટું ટીવી દેખાય છે ને? એ અત્યારે જ લગાવ્યું. મોટા ટીવીમાં રાગમ બધાને દેખાય એટલે…’

‘તે એવડો મોટો દેખાવાનો છે?’

‘હાસ્તો..જેવડું ટીવી હોય એવડું તો દેખાય ને લે. નાંખી દીધા જેવી વાત કરે…’

‘એમ નઈ.. એ રાગલાએ એટલું બધું ગાયું?’

‘જુઓ ભઈ, આ તો હજુ સિલેક્શન રાઉન્ડ કે’વાય..હજુ તો થોડાકને સ્પર્ધા માટે પસંદ કરવાના, પછી રાઉન્ડ શરૃ થાય..આ તો ઓડિશન કે’વાય હમજ્યા?’

‘હત્તારીની!! આ તો પાશેરામાં પહેલી પૂણી બી ની કે’વાય, અમથા નીકળી  પડયા.. નવરા’

‘એવું ન બોલો શામજીભાઈ. ગમે તેમ પણ આપણા એપાર્ટમેન્ટનો છોકરો છે. તમારે એને પ્રોત્સાહન તો આપવું જોઈએ. તને આમ ઔરંગઝેબની જેમ ન વર્તો.’ વિક્રમભાઈએ શામજીભાઈને થોડા ખખડાવ્યા.

‘આ ઔરંગઝેબ કોણ છે ભાઈ? રાગલો બી એક દા’ડો મને કે’તો ઉતો..’ શામજીકાકા તમે તો ઔરંગઝેબને શરમાવે તેવા છો. આપણને ખબર જ ની ઓય કે એ ઉતો કોણ તો હું જવાબ આપવાનો? એટલે મેં એને જવા દીધો..’ શામજીભાઈ પોરસાઈને બોલ્યા.. ‘કોઈ રાજા જ ઉતો કદાચ..’

‘હા, રાજા તો ઉતો, પણ એકદમ ખડડૂસ..એને બધી કલા સાથે વેર..’ વિક્રમભાઈ પાછા થોડા ઉત્સાહમાં આવ્યા.રાગમના પપ્પા ભૂપતભાઈ એમના ખાસ મિત્ર એટલે એમને ય ઉત્સાહ હતો.

‘કેમ? કલા નામ ની ધારતું ઓહે, આ મને ગુલાબનું ફૂલ ની ધારે..કોઈ મને ગુલાબ આપે તો ભારે બબાલ થાય… આખો દા’ડો મારી વાઈફ લડે..’ શામજીભાઈએ દુઃખતી વાત કહી જ દીધી.

‘અરે! ના ના હવે. એવું નહિ..છોડો પંચાત.’ વિક્રમભાઈએ થાકીને કહ્યું, ‘તમ તમારે રાતે આઠ વાગે એપાર્ટમેન્ટની વચ્ચેના મેદાનમાં આવી જજો. મોટા પડદા પર રાગમને જોવા. રાગલાના માનમાં એના પપ્પા જતીનભાઈ પાર્ટી પણ આપવાના છે. પાંઉભાજી ને જલેબી.’ વિક્રમભાઈએ લાલચ આપી તેની તરત  અસર થઈ પણ ખરી.

‘લ્યો બોલો. મૂળ વાત તો હવે  આવી. પ્રોત્સાહનનો તો ભંડાર છે આપણી પાસે..માગે એટલું આપી જ દઉં.. ચાલો જાવ તમ તમારે.. આ બંદા રાત્રે સપત્ની હાજર થઈ જશે.’ શામજીભાઈ  ઘરે પત્નીને સાંજનું ખાવાનું બનાવવું નહિ પડે એવી ખુશખબર આપવા ઝડપથી ઘર તરફ ગયા.

રાગમ કેટલું સારું ગાય છે એની તો સુર એપાર્ટમેન્ટમાં કોઈને ખાસ ખબર ન હતી, પણ એમની નજીકનું કોઈ ટીવી પર આવવાનું છે એવી ખબર અને ઉપરથી પાંઉભાજી અને જલેબીની જયાફત. સાંજથી લૉનમાં ભીડ જોઈ ભૂપતભાઈએ ઓર્ડર ડબલ કરી દીધો..એમનો ટ્રાન્સપોર્ટનો બિઝનેસ. કમાણી સારી પણ ભણેલા ઓછું એટલે કૉલેજ જતો દીકરો જે કંઈ કહે કે કરે એ જ એમના માટે તો બ્રહ્મવાક્ય. એ શું કરે છે, કઈ રીતે કરે છે એની પંચાત ભૂપતભાઈ કે એમનાં પત્ની કવિતાબહેન કરે જ નહીં. એટલે જ તો આજે દીકરો ટીવીમાં કેવો દેખાશે એની ચર્ચા સવારથી ચાલતી હતી અને ધારો કે એ ટૉપ ટ્વેન્ટીમાં પસંદ થાય તો મુંબઈ અચાનક જવાનું થાય અને તો ત્યાં પહેરવાના કપડાંનું શોપિંગ પણ થઈ ગયું હતું. ત્યાં કોઈ દિવસ મમ્મી-પપ્પા દિવસ ઊજવે તો ડાન્સ કરવો પડે..બીજા રિયાલિટી શૉમાં એ જ બતાવે છે ને..તો ડાન્સ શીખવા એમના જ એપાર્ટમેન્ટના એક છોકરાને બુક કરી દીધો. રાગમ આવે મહેમાનો રાગમને મળવા આવે ત્યારે આપણે ય બેસવું પડે. હરખ કરવો પડે એટલે નવી કામવાળી અને રસોઇવાળી પણ રાખી લીધી. કવિતાબહેન બહુ ગર્વથી બધાને કહેતા હતા. ‘અમારો રાગ તો નાનપણથી જ સુરીલો..એને શીખવવું ન પડે કાંય. એ જાતે જ શીખે. હોશિયાર બહુ.. જો જોને આજે, કેવું મસ્ત ગાય છે તે.’

વાતોના વઘાર વચ્ચે સાંજ પડી. રાગમનો ફોન આવી ગયો.. હાંેશીલા માબાપે ફોન સ્પીકર પર અને એ ય માઇક પર રાખ્યો હતો. રાગમે કહ્યું તે બધાએ સાંભળ્યું.. ‘મમ્મી તમે લોકો ટીવી પાસે જ છોને? હમણા આઠ વાગે શરૃ થશે..એમાં વચ્ચે મારું છે. જોજો..અને હવે હું પ્રેક્ટિસમાં જાઉં છું. રાત્રે સાડાઆઠે પ્રોગ્રામ પતે એટલે ફોન કરું. બાય…’

કવિતાબહેન બોલું બોલું કરતા હતાં, પણ રાગમે તો પોતાની વાત પૂરી કરીને ફોન મૂકી દીધો..તોય માઇક પર સંભળાય એ રીતે એમણે ય કહી જ દીધું..’આશીર્વાદ ..તું સફળ થાય એવા આશીર્વાદ હોં બેટા.’

એટલી વારમાં લૉનમાં બધી ખુરશીઓ ભરાઈ ગઈ હતી. બધાએ તાળીઓ પાડી. આખરે કાર્યક્રમ ચાલુ થયો. ત્રણે જજ આગળ રાગમ ઉપસ્થિત થાય એ પહેલાં રાગમનો ફોટો સ્ક્રીન પર આવ્યો. બધાએ તાળીઓ પાડી. એમનું એપાર્ટમેન્ટ અને ફ્લેટ દેખાયો અને બોલવાનું ચાલુ થયું. ‘રાગમ શાહ મુંબઈના ગુજરાતી પરિવારમાંથી આવે છે. રાગમના પપ્પાને રાગમ ગાયક બને એની સામે એટલો વિરોધ છે કે રાગમ છાનો માનો અહીં પહોંચ્યો. એના પપ્પા રિક્ષા ડ્રાઇવર છે. મમ્મી લોકોના ઘરે વાસણ માંજવા જાય છે…’

બધા લોકો સડક!!!!!!આ શું બોલે છે!!!!??

કદાચ એમને પુરી ખબર ન હોય…હવે તો રાગમ બોલે ત્યારે ખબર પડે….

એટલામાં રાગમ સાથે જજલોકોએ વાત શરૃ કરી. ‘ક્યુ ગીત ગાવું છે?’

રાગમે કહ્યું, ‘કલ હો ન હો.’

‘ઓકે, શરૃ કરી દો.’

રાગમે બે મિનિટ ગાયું. તાળીઓ પડી..જજ લોકોએ કહ્યું, ‘થોડો સૂર જાય છે..સુધારવું પડે..’ રાગમે કહ્યું, ‘અમારા એપાર્ટમેન્ટમાં જ પ્રેક્ટિસ કરું છું. ત્યાં ઔરંગઝેબ પણ હોય..ખીજવાવા માંડે…ખડડૂસ.’

બધે હસાહસ થઈ ગઈ.. ટીવીની અંદર અને બહાર.. એપાર્ટમેન્ટનું ઓડિયન્સ પણ હસવા લાગ્યું. વિક્રમભાઈ એ શામજીભાઈ તરફ જોઈ આંખ મીંચકારી. શામજીભાઈ નીચું જોઈ ગયા..

‘પણ આ ગીત કેમ પસંદ કર્યું?’

રાગમ આંખમાં પાણી લાવીને બોલ્યો, ‘મારા પપ્પાને આ ગીત ડેડીકેટ કરું છું.’

કાર્યક્રમમાં જે મહિલા જજ હતાં એમણે રાગમને કહ્યું, ‘તમે ઇમોશનલ કેમ થઈ ગયા? તમારા પપ્પાને સ્ટેજ પર બોલાવો.’

‘પપ્પા અહીં નથી. કદાચ એ ક્યારે ય નહિ આવે.’

‘કેમ? શું કરે છે તમારા પપ્પા?’

સન્નાટો…ટીવીની અંદર અને એપાર્ટમેન્ટના ઓડિયન્સમાં..બંને જગ્યાએ સન્નાટો છવાઈ ગયો.

ટીવીમાં બધા રાગમ તરફ અને એપાર્ટમેન્ટના લોકો રાગમના પપ્પા તરફ એકીટશે જોઈ રહ્યા.

‘રાગમ, શું કરે છે પપ્પા?’ જજે ફરી પૂછ્યું ત્યારે સ્ક્રીન પર રાગમના પપ્પાનો રિક્ષા સાથે ફોટો દેખાયો..એપાર્ટમેન્ટના લોકોએ તાળીઓના ગડગડાટથી ભૂપતભાઈના ફોટાને વધાવ્યો.

‘રિક્ષા ચલાવે છે..અને મા ઘરે-ઘરે વાસણ માંજવા જાય છે. ગરીબ છીએ અમે. એટલે પપ્પાએ મને પણ રિક્ષા ચલાવવાનું કામ અપાવેલું પણ.. મને સંગીતનો શોખ એટલે…હું ઘરેથી ભાગી આવ્યો…’

‘આપણે રાગમના પપ્પાને ફોન લગાવીએ…’ એક જજ બોલ્યા.

‘ના ના, પપ્પાને અત્યારે ફોન ન કરો..પ્લીઝ.’

‘કેમ?’

‘પપ્પા ઘરે નહિ હોય..એ બિચારા ..તો હૉસ્પિટલમાં છે.’

‘કેમ?’

રિક્ષા ચલાવી ચલાવી એમને ટીબી થઈ ગયો છે.’

‘હેં!!!!!!!!’

‘હે રામ !!!!!’

‘ક્યારે?’

‘કેવી રીતે?’

‘ખરેખર?’

ઉદ્ગારો વચ્ચે મહિલા જજ એટલું રડ્યાં કે આંખ, નાક, બધેથી પાણી પાણી નીકળી ગયું.

પ્રેક્ષકો પણ રડ્યા…

‘નાલાયક’

ભૂપતભાઈએ ફોન જોડી અચાનક એવો બરાડો પાડ્યો કે કવિતાબહેન રડી પડ્યાં.

‘આ બધું શું છે? તારો બાપ અહીં બસો માણસને પાર્ટી આપતો બેઠો છે ને તે મને હૉસ્પિટલ પહોંચાડી દીધો? ને હું રિક્ષા ચલાવું છું? હું?’

કવિતાબહેન પણ ઝાલ્યા ઝલાય એવાં ન હતાં. ‘હું મૂઈ કામવાળી નહોતી આવી તે દિવસે વાસણ માંજતી હતી ને તેં ફોટા પાડી લીધા,..માને કામવાળી બનાવી?’

‘જુઓ મમ્મી, પપ્પા, તમે લોકો ધીમે બોલો..આ રિયાલિટી શૉ છે. એમાં આવું જ હોય..લોકોને સુખી પરિવારમાં રસ ન પડે. તમે જોયું? જજમેડમે કેવું હગ કર્યું મને? આ ચાન્સ મળ્યો છે તે ગુમાવવો નથી મારે. એક બે રાઉન્ડ પછી તમને પૈસાદાર બનાવી દઈશ બસ? ચાલો મુકો હવે. મારે રિહર્સલ છે.’ કહી રાગમે ફોન મૂકી દીધો. ફોન સ્પીકર પર અને માઇક પર હતો. બધાએ સાંભળ્યું ખરું. સમજ્યા ય ખરા, પણ પાંઉભાજીની સુગંધ બધા પર એટલી હાવી થઈ ગઈ કે બીજું બધું ભૂલવા લોકોએ ચિચિયારીઓ પાડી..હુરિયો બોલાવ્યો અને પછી ખાવા માટે દોડ્યા.

શામજીભાઈ બોલ્યા, ‘આ રિયાલિટી છે ત્યારે.. હું નો’તો કહેતો.. છોકરો વિચિત્ર ખરો…’

વિક્રમભાઈ બોલ્યા, ‘રિયાલિટી આવી જ હોય.’

ભૂપતભાઈ અને કવિતાબહેન હજુ રિયાલિટી શૉ જોઈ રહ્યાં હતાં…જેમાં મહિલા જજ સાથે હવે બીજા પુરુષ જજો પણ રડી રહ્યાં હતાં.

——————–